Page 284
ਨਾਨਕ ਕੈ ਮਨਿ ਇਹੁ ਅਨਰਾਉ ॥੧॥
ନାନକ କୈ ମନି ଇହୂ ଅନରାଉ ॥1॥
ନାନକଙ୍କ ମନରେ ଏହି ଅଭିଳାଷ ଅଛି ॥1॥
ਮਨਸਾ ਪੂਰਨ ਸਰਨਾ ਜੋਗ ॥
ମନସା ପୁରନ ସରନା ଯୋଗ ॥
ପ୍ରଭୁ (ଜୀବଙ୍କ) ମନର ଇଚ୍ଛା ପୂରଣ କରିବା ଓ ଶରଣ ଆସିବାରେ ସହାୟତା କରିବାକୁ ସମର୍ଥ ଅଟନ୍ତି।
ਜੋ ਕਰਿ ਪਾਇਆ ਸੋਈ ਹੋਗੁ ॥
ଜୋ କରି ପାଇଆ ସୋଇ ହୋଗୁ ॥
ଇଶ୍ଵର ଯାହା (ଜୀବଙ୍କ) ହାତରେ ଲେଖିଦେଇଛନ୍ତି, ତାହା ହିଁ ହୁଏ।
ਹਰਨ ਭਰਨ ਜਾ ਕਾ ਨੇਤ੍ਰ ਫੋਰੁ ॥
ହରନ ଭରନ ଜା କା ନେତ୍ର କୋରୁ ॥ ତିସ କା ମତୃ ନ ଯାନଇ ହୋରୁ ॥
ଯେଉଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆଖି ପଲକର ସମୟ (ଜଗତ) ପାଳନ କିମ୍ବା ବିନାଶ କରିବାକୁ ଯଥେଷ୍ଟ ଅଟେ,
ਤਿਸ ਕਾ ਮੰਤ੍ਰੁ ਨ ਜਾਨੈ ਹੋਰੁ ॥
ଅନଦ ରୂପ ମଙ୍ଗଲ ସଦ ଜା କୈ ॥
ତାଙ୍କରି ଲୁଚିଥିବା ଭେଦ ବା ରହସ୍ୟ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଜୀବ ଜାଣେ ନାହିଁ।
ਅਨਦ ਰੂਪ ਮੰਗਲ ਸਦ ਜਾ ਕੈ ॥
ସରବ ଥୋକ ସୁନିଆହି ଘରି ତା କୈ ॥
ସେ ପ୍ରସନ୍ନତାର ରୂପ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ତାହାଙ୍କ ମନ୍ଦିରରେ ସର୍ବଦା ମଙ୍ଗଳ ଖୁସି ଥାଏ।
ਸਰਬ ਥੋਕ ਸੁਨੀਅਹਿ ਘਰਿ ਤਾ ਕੈ ॥
ରାଜ ମହି ରାଜୁ ଯୋଗ ମହି ଯୋଗୀ ॥
ସବୁ ପଦାର୍ଥ ତାଙ୍କରି ଘରେ ବିଦ୍ୟମାନ ଥିବା ଶୁଣାଯାଏ।
ਰਾਜ ਮਹਿ ਰਾਜੁ ਜੋਗ ਮਹਿ ਜੋਗੀ ॥
ତପ ମହି ତପୀସରୁ ଗ୍ରିହସତ ମହି ଭୋଗୀ ॥
ରାଜାମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରଭୁ ନିଜେ ହିଁ ରାଜା, ଯୋଗୀମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମହାଯୋଗୀ,
ਤਪ ਮਹਿ ਤਪੀਸਰੁ ਗ੍ਰਿਹਸਤ ਮਹਿ ਭੋਗੀ ॥
ଧିଆଇ ଧିଆଇ ଭଗତହ ସୁଖୁ ପାଇଆ ॥
ତପସ୍ଵୀମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ବଡ ତପସ୍ଵୀ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ଗୃହସ୍ଥିମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମଧ୍ୟ ସ୍ଵୟଂ ଗୃହସ୍ଥି ଅଟନ୍ତି।
ਧਿਆਇ ਧਿਆਇ ਭਗਤਹ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
ନାନକ ତିସୁ ପୁରଖ କା କିନୟ ଅନ୍ତୁ ନ ପାଇଆ ॥2॥
ଭକ୍ତମାନେ (ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ) ସ୍ମରଣ କରି କରି ସୁଖ ପାଇଛନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਤਿਸੁ ਪੁਰਖ ਕਾ ਕਿਨੈ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥੨॥
ଜା କୀ ଲିଲା କୀ ମିତି ନାହି ॥
ହେ ନାନକ! କୌଣସି ଜୀବ ସେହି ଅକାଳ-ପୁରୁଷଙ୍କ ଅନ୍ତ ପାଏ ନାହିଁ।॥2॥
ਜਾ ਕੀ ਲੀਲਾ ਕੀ ਮਿਤਿ ਨਾਹਿ ॥
ଶଗଲ ଦେବ ହାରେ ଅବଗାହି ॥
ଯେଉଁ ଭଗବାନଙ୍କ (ସୃଷ୍ଟି ରୂପୀ) ଲୀଳାର କୌଣସି ଅନ୍ତ ନାହିଁ,
ਸਗਲ ਦੇਵ ਹਾਰੇ ਅਵਗਾਹਿ ॥
ପିତା କା ଜନମୁ କି ଜାନେ ପୁତୁ ॥
ତାହାକୁ ଖୋଜି ଖୋଜି ଦେବତା ମଧ୍ୟ ଥକି ଯାଇଛନ୍ତି।
ਪਿਤਾ ਕਾ ਜਨਮੁ ਕਿ ਜਾਨੈ ਪੂਤੁ ॥
ଶଗଲ ପରୋଇ ଅପୁନୟ ସୁତୀ ॥
(କାରଣ) ପିତାର ଜନ୍ମ ପୁତ୍ର କଣ ଜାଣିଛି?
ਸਗਲ ਪਰੋਈ ਅਪੁਨੈ ਸੂਤਿ ॥
ସୁମତି ଗିଆନୁ ଧିଆନୁ ଜିନ ଦେଇ ॥ ଜନ ଦାସ ନାମୁ ଧିଆବହି ସେଇ ॥
ଯେମିତି ମାଳରେ ମାଳି ଗୁନ୍ଥା ହୋଇଥାଏ, ସେମିତି ସବୁ ରଚନା ପ୍ରଭୁ ନିଜ ସୂତାରେ ଗୁନ୍ଥିଛନ୍ତି।
ਸੁਮਤਿ ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਜਿਨ ਦੇਇ ॥
ତିହୁ ଗୁଣ ମହି ଜା କଉ ଭରମାଏ ॥
ଯେଉଁ ଲୋକଙ୍କୁ ପ୍ରଭୁ ସୁମତି, ଉଚ୍ଚ ବୁଝିବା ଶକ୍ତି ଆଉ ଧ୍ୟାନ ଯୋଡିବାର ଦାନ ଦିଅନ୍ତି,
ਜਨ ਦਾਸ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਹਿ ਸੇਇ ॥
ଜନମି ମରୟ ଫିରି ଆବୈ ଯାଏ ॥
ସେହି ସେବକ ଆଉ ଦାସ ତାହାର ନାମ ସ୍ମରଣ କରନ୍ତି।
ਤਿਹੁ ਗੁਣ ਮਹਿ ਜਾ ਕਉ ਭਰਮਾਏ ॥
ଉଚ ନୀଚ ତିସ କେ ଅସଥାନ ॥
ଯାହାକୁ (ପ୍ରଭୁ ମାୟାର) ତିନି ଗୁଣରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ହେବାର ଅଛି
ਜਨਮਿ ਮਰੈ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਏ ॥
ଜୈସା ଜନାବଇ ତୈସା ନାନକ ଜାନ ॥3॥
ସେ ଜନ୍ମ ହୁଏ ଓ ମରେ ଆଉ ବାରମ୍ବାର ଜଗତରେ ଆସିବା ଯିବା ଲଗାଇରହିଥାଏ।
ਊਚ ਨੀਚ ਤਿਸ ਕੇ ਅਸਥਾਨ ॥
ନାନା ରୂପ ନାନା ଜା କେ ରଙ୍ଗ ॥
ଉଚ୍ଚ ନୀଚ ସବୁ ତାହାଙ୍କ ହିଁ ସ୍ଥାନ ଅଟେ।
ਜੈਸਾ ਜਨਾਵੈ ਤੈਸਾ ਨਾਨਕ ਜਾਨ ॥੩॥
ନାନା ଭେଖ କରହି ଇକ ରଙ୍ଗ ॥
ହେ ନାନକ! ଯେପରି ବୁଦ୍ଧି ମତି ଦିଏ, ସେପରି ହିଁ ବୁଝିବାବାଲା ଜୀବ ବନିଯାଏ।॥3॥
ਨਾਨਾ ਰੂਪ ਨਾਨਾ ਜਾ ਕੇ ਰੰਗ ॥
ନାନା ବିଧି କିନୋ ବିସଥାରୁ ॥
ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଅନେକ ରୂପ ଆଉ ଅନେକ ରଙ୍ଗ ଅଛି।
ਨਾਨਾ ਭੇਖ ਕਰਹਿ ਇਕ ਰੰਗ ॥
ପ୍ରଭୁ ଅବିନାଶୀ ଏକଙ୍କାରୁ ॥
ଅନେକ ବେଶ ଧାରଣ କରୁଛନ୍ତି ( ଏବଂ ପୁଣି) ଏକ ହିଁ ରହିଥାନ୍ତି।
ਨਾਨਾ ਬਿਧਿ ਕੀਨੋ ਬਿਸਥਾਰੁ ॥
ନାନା ଚଳିତ କରେ ଖିନ ମାହି ॥
ସେ ଜଗତର ପ୍ରସାର କେତେ ପ୍ରକାରର କରିଛନ୍ତି।
ਪ੍ਰਭੁ ਅਬਿਨਾਸੀ ਏਕੰਕਾਰੁ ॥
ପୁରୀ ରହିଓ ପୁରନୁ ସଭ ଠାଇ ॥
ପ୍ରଭୁ ବିନାଶ ରହିତ ଅଟେ, ଆଉ ସବୁ ଜାଗାରେ ଏକ ନିଜେ ହିଁ ନିଜେ
ਨਾਨਾ ਚਲਿਤ ਕਰੇ ਖਿਨ ਮਾਹਿ ॥
ନାନା ବିଧି କରି ବନତ ବନାଇ ॥
ପ୍ରଭୁ ପଲକରେ କେତେ ତମାସା କରିଦିଅନ୍ତି
ਪੂਰਿ ਰਹਿਓ ਪੂਰਨੁ ਸਭ ਠਾਇ ॥
ଅପନୀ କୀମତି ଆପେ ପାଇ ॥
ସେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ପୁରୁଷ ସବୁ ଜାଗାରେ ବ୍ୟାପକ ଅଟନ୍ତି।
ਨਾਨਾ ਬਿਧਿ ਕਰਿ ਬਨਤ ਬਨਾਈ ॥
ସଭ ଘଟ ତିସ କେ ସଭ ତିସ କେ ଠାଉ ॥
ଜଗତର ରଚନା ପ୍ରଭୁ କେତେ ପ୍ରକାରର କରିଛନ୍ତି
ਅਪਨੀ ਕੀਮਤਿ ਆਪੇ ਪਾਈ ॥
ଜପି ଜପି ଜୀବଇ ନାନକ ହରି ନାଉ ॥4॥
ନିଜର(ମହିମାର) ମୂଲ୍ୟ ସେ ନିଜେ ହିଁ ଜାଣିଛନ୍ତି।
ਸਭ ਘਟ ਤਿਸ ਕੇ ਸਭ ਤਿਸ ਕੇ ਠਾਉ ॥
ନାମ କେ ଧାରେ ସାଗଲେ ଜନ୍ତ ॥
ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଶରୀର ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ହିଁ ଅଟେ, ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଗତ ତାଙ୍କରି ହିଁ ଅଟେ
ਜਪਿ ਜਪਿ ਜੀਵੈ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਨਾਉ ॥੪॥
ନାମ କେ ଧାରେ ଖଣ୍ଡ ବ୍ରହ୍ମଣ୍ଡ ॥
ହେ ନାନକ! ମୁଁ ହରିଙ୍କ ନାମ ଜପି ଜପି ବଞ୍ଚିଅଛି ॥4॥
ਨਾਮ ਕੇ ਧਾਰੇ ਸਗਲੇ ਜੰਤ ॥
ନାମ କେ ଧାରେ ଶିମ୍ରିତି ବେଦ ପୁରାନ ॥
ସବୁ ଜୀବ-ଜନ୍ତୁ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଆଶ୍ରାରେ ଅଛନ୍ତି
ਨਾਮ ਕੇ ਧਾਰੇ ਖੰਡ ਬ੍ਰਹਮੰਡ ॥
ନାମ କେ ଧାରେ ସୁମନ ଗିଆନ ଧିଆନ ॥
ଜାଗତର ସବୁ ଖଣ୍ଡ, ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ (ଭାଗ) ମଧ୍ୟ ପ୍ରଭୁ ଟେକି ରଖିଛନ୍ତି
ਨਾਮ ਕੇ ਧਾਰੇ ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਬੇਦ ਪੁਰਾਨ ॥
ନାମ କେ ଧାରେ ଆଗାସ ପାତାଲ ॥
ବେଦ, ପୁରାଣ, ସ୍ମୃତି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆଧାରରେ ହିଁ ଅଛି
ਨਾਮ ਕੇ ਧਾਰੇ ਸੁਨਨ ਗਿਆਨ ਧਿਆਨ ॥
ନାମ କେ ଧାରେ ଶଗଲ ଆକାର ॥
ନାମର ସାହାରା ଦ୍ଵାରା ପ୍ରାଣୀ ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ମନନ ବିଷୟରେ ଶୁଣିଥାଏ।
ਨਾਮ ਕੇ ਧਾਰੇ ਆਗਾਸ ਪਾਤਾਲ ॥
ନାମ କେ ଧାରେ ପୁରିଆ ସଭ ଭବନ ॥
ସବୁ ଆକାଶ-ପାତାଳ ପ୍ରଭୁ-ଅଶ୍ରାରେ ହିଁ ଅଛି।
ਨਾਮ ਕੇ ਧਾਰੇ ਸਗਲ ਆਕਾਰ ॥
ନାମ କେ ସଙ୍ଗୀ ଉଧରେ ସୂନୀ ଶ୍ରବଣ ॥
ସାରା ଶରୀର ମଧ୍ୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆଧାର ଉପରେ ଅଛି।
ਨਾਮ ਕੇ ਧਾਰੇ ਪੁਰੀਆ ਸਭ ਭਵਨ ॥
କରି କିରପା ଯୀଶୁ ଆପନୟ ନାମୀ ଲାଏ ॥
ତିନି ଭବନ ଓ ଚଉଦ ଲୋକ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଟେକି ହୋଇ ରହିଛି
ਨਾਮ ਕੈ ਸੰਗਿ ਉਧਰੇ ਸੁਨਿ ਸ੍ਰਵਨ ॥
ନାନକ ଚଉଥେ ପଦ ମହି ସୋ ଜନୁ ଗତି ପାଏ ॥5॥
ନାମର ସଙ୍ଗତି କରି ଏବଂ କାନରେ ଏହା ଶ୍ରବଣ କରି ମନୁଷ୍ୟ ପାର ହୋଇଯାଇଛି।
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਜਿਸੁ ਆਪਨੈ ਨਾਮਿ ਲਾਏ ॥
ରୁପୁ ସତୀ ଜା କା ସତୀ ଅସଥାନୁ ॥
ଯାହାକୁ ଦୟା କରି ପ୍ରଭୁ ନିଜ ନାମରେ ଜୋଡନ୍ତି
ਨਾਨਕ ਚਉਥੇ ਪਦ ਮਹਿ ਸੋ ਜਨੁ ਗਤਿ ਪਾਏ ॥੫॥
ପୁରଖୁ ସତୀ କେବଲ ପରଧାନୁ ॥
ହେ ନାନକ! ସେହି ମନୁଷ୍ୟ (ମାୟାର ପ୍ରଭାବର ଉପରେ) ଚତୁର୍ଥ ସ୍ଥାନରେ ପହଞ୍ଚି ମୋକ୍ଷ ପ୍ରାପ୍ତ କରେ।
ਰੂਪੁ ਸਤਿ ਜਾ ਕਾ ਸਤਿ ਅਸਥਾਨੁ ॥
କରତୁତି ସତୀ ସତୀ ଜା କୀ ବାଣୀ ॥ ସତୀ ପୁରଖ ସଭ ମାହି ସମାଣୀ ॥
ଯେଉଁ ଭଗବାନଙ୍କ ରୂପ ସତ୍ୟ ଅଟେ, ତାହାଙ୍କ ନିବାସ ମଧ୍ୟ ସତ୍ୟ ଅଟେ।
ਪੁਰਖੁ ਸਤਿ ਕੇਵਲ ਪਰਧਾਨੁ ॥
ସତୀ କରମୁ ଜା କୀ ରଚନା ସତୀ ॥
କେବଳ ସେହି ସଦପୁରୁଷ ହିଁ ପ୍ରଧାନ ଅଟେ।
ਕਰਤੂਤਿ ਸਤਿ ਸਤਿ ਜਾ ਕੀ ਬਾਣੀ ॥
ମୁଲୁ ସତୀ ସତୀ ଉତପତି ॥
ତାହାଙ୍କ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ସତ୍ୟ ଅଟେ ଆଉ ତାହାଙ୍କ ବାଣୀ ମଧ୍ୟ ସତ୍ୟ ଅଟେ।
ਸਤਿ ਪੁਰਖ ਸਭ ਮਾਹਿ ਸਮਾਣੀ ॥
ସତୀ କରଣୀ ନିରମଲ ନିରମଲି ॥
ସତ୍ୟସ୍ଵରୂପ ପ୍ରଭୁ ସବୁଙ୍କ ଠାରେ ରହିଥାନ୍ତି।
ਸਤਿ ਕਰਮੁ ਜਾ ਕੀ ਰਚਨਾ ਸਤਿ ॥
ଜିସହି ବୁଝାଏ ତିସହି ସଭ ଭଲୀ ॥
ତାହାଙ୍କ କର୍ମ ସତ୍ୟ ଅଟେ ଆଉ ତାହାଙ୍କ ସୃଷ୍ଟି ମଧ୍ୟ ସତ୍ୟ ଅଟେ।
ਮੂਲੁ ਸਤਿ ਸਤਿ ਉਤਪਤਿ ॥
ସତୀ ନାମୁ ପ୍ରଭ କା ସୁଖଦାଇ ॥
ତାହାଙ୍କ ସତ୍ୟ ଅଟେ ଏବଂ ଯାହା କିଛି ତାଙ୍କ ଠାରୁ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥାଏ , ତାହା ମଧ୍ୟ ସତ୍ୟ ଅଟେ।
ਸਤਿ ਕਰਣੀ ਨਿਰਮਲ ਨਿਰਮਲੀ ॥
ବିଶ୍ଵାସୁ ସତୀ ନାନକ ଗୁର ତେ ପାଇ ॥6॥
ତାହାଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟ ସତ୍ୟ ଅଟେ ଆଉ ପବିତ୍ର ଠାରୁ ଆହୁରି ପବିତ୍ର ଅଟେ।
ਜਿਸਹਿ ਬੁਝਾਏ ਤਿਸਹਿ ਸਭ ਭਲੀ ॥
ସତୀ ବଚନ ସାଧୁ ଉପଦେଶ॥
ଭଗବାନ ଯାହାକୁ ବୁଝାଇଥାନ୍ତି, ତାହାକୁ ସବୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ।
ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਪ੍ਰਭ ਕਾ ਸੁਖਦਾਈ ॥
ସତୀ ତେ ଜନ ଜା କୈ ରିଦ୍ରୟ ପ୍ରବେଶ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସତ୍ୟନାମ ସୁଖ ଦିଏ।
ਬਿਸ੍ਵਾਸੁ ਸਤਿ ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਈ ॥੬॥
ସତୀ ନିରତି ବୁଝୟ ଯେ କୋଇ ॥
ହେ ନାନକ! (ଜୀବକୁ) ଏହି ଅଟଳ ସତ୍ୟ ସତଗୁରୁଙ୍କ ଠାରୁ ମିଳେ।॥6॥
ਸਤਿ ਬਚਨ ਸਾਧੂ ਉਪਦੇਸ ॥
ନାମୁ ଜପତା ତା କୀ ଗତି ହୋଇ ॥
ସାଧୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ସତ୍ୟ ବଚନ ଅଟେ।
ਸਤਿ ਤੇ ਜਨ ਜਾ ਕੈ ਰਿਦੈ ਪ੍ਰਵੇਸ ॥
ଆପୀ ସତୀ କୀଆ ସଭୁ ସତୀ ॥
ସେହି ପୁରୁଷ ସତ୍ୟ ଅଟେ, ଯାହାର ହୃଦୟରେ ସତ୍ୟ ପ୍ରବେଶ କରାଇଥାଏ
ਸਤਿ ਨਿਰਤਿ ਬੂਝੈ ਜੇ ਕੋਇ ॥
ଆପେ ଯାନୟ ଅପନୀ ମିତି ଗତି ॥
ଯଦି କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତି ସତ୍ୟକୁ ବୁଝି ପ୍ରେମ କରିଥାଏ,
ਨਾਮੁ ਜਪਤ ਤਾ ਕੀ ਗਤਿ ਹੋਇ ॥
ତାହାହେଲେ ନାମ ଜପିଲେ ତାହାର ଗତି ହୋଇଯାଏ।
ਆਪਿ ਸਤਿ ਕੀਆ ਸਭੁ ਸਤਿ ॥
ପଭୁ ସ୍ଵୟଂ ସତ୍ୟସ୍ଵରୂପ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ସେ ଯାହା କରନ୍ତି ସବୁ ସତ୍ୟ ଅଟେ।
ਆਪੇ ਜਾਨੈ ਅਪਨੀ ਮਿਤਿ ਗਤਿ ॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିଜ ଅନୁମାନ ଏବଂ ଅବସ୍ଥାକୁ ଜାଣିଥାନ୍ତି।